۶۲

هیچ وقت به خودت مغرور نشو .......

 برگها همیشه وقتی می ریزن که فکر می کنن طلا شدن

۶۱

به مقصد فکر نکن به تعداد قدمهایی که

              پیمودی بیندیش

۶۰

زمانی که گلدان شکست

              پدر گفت: حیف بود

              برادر گفت: زیبا بود

              مادر گفت: عمرش کوتاه بود

                خواهرم گفت: مال من بود

ولی زمانی که قلب من شکست

هیچ کس حتی آخ هم نگفت

۵۹

تو مپندار که خاموشی من هست برهان فراموشی من

۵۸

می گن خداهمیشه باماست؛ نکنه خداغم باشه !

۵۷

بگذاشتی ام غم تو نگذاشت مرا

         حقا که غمت از تو وفادار تر است

۵۶

ندارد ساغر هستی  به  جز  زهر   پشیمانی ....

۵۵

اما هتو چشمان مرا دیدی و رفتی

              تو اشکای مرا دیدی و رفتی

به شبهای دلم تابیدی رفتی

              تو تاریکی دلم دیدی و رفتی

تو حرف غم شنیدی و رفتی

              تو قلبم را شکستی و رفتی

دل پژمرده ام دیدی و رفتی

              ز خاک بسترم دامن کشیدی 

تو پایان مرا دیدی و رفتی

۵۴

ای کاش آنقدر فقیر نبودیم تا برای پایمال شدن ؛چیزی

بجز قلبهایمان را تقدیم سرنوشت میکردیم ...

۵۳

به او بگویید دوستش دارم

                 به او که قلبش به وسعت دریاست

                     که قایق کوچک دل من در آن غرق شده

به او بگویید دوستش دارم

                     به او که مرا از این زمین خاکی به سرزمین

                     نور و شعر وترانه برد و چشمهایم را به دنیایی

                     پر از زیبایی باز کرد

به او بگویید دوستش دارم

                     به او که صدای پایش را می شنوم

                     به او که لحن کلامش را میشناسم

                     به او که عمق نگاهش را می فهمم

به او بگویید دوستش دارم

                  به او که گل همیشه بهار من است

                      به او که قشنگترین بهانه برای بودن من است

                      و به او که عشق جاودانه  من است