۲۳۹

زندگی

      غفلت ننگین یک دقیقه حواست ...

۲۳۸

دریا باش تا اگر کسی سنگی به سویت پرتاب کرد سنگ غرق

 شود نه آنکه تو متلاطم شوی   

۲۳۷

زندگی دو نیمه است :

                نیمه اول در انتظار نیمه دوم

                و

                نیمه در حسرت نیمه اول

۲۳۶

بعد از باران به انتظار رنگین کمان به آسمان می نگرند

ولی من سایه غم و انتظار را مدتها جایگزین رنگین کمان دیدم

آفتاب می خواهم . .

تا باران مرا به رنگین کمان تبدیل کند

من تو را می خواهم . . .

 دلم خیلییییییییییییییییییی گرفته

                                      )):

۲۳۵

پائیز که می آید؛ برگها باور نمی کنند که پایان کار از راه می رسد . .

بعد رنگ می بازند و هر روز به رنگی و باز هم باور نمی کنند تا آنکه

پژمرده می شوند و بعد می افتند و دیگر باور را ضرورتی نیست . . .

۲۳۴

باران نمی شوم که نگویی

                    با چه منتی خود را بر شیشه می کوبد تا پنجره را

                    باز کنم و نیم نگاهی بیندازم

ابر می شوم که از نگرانی یک روز بارانی هر لحظه پنجره را بگشایی و

مرا در آسمان نگاه کنی

۲۳۳

ای بنده من

          هنگامی که تو با من سخن می گویی من چنان به سخنانت

          گوش می دهم که گویی همین یک بنده را دارم

          و تو چنان از من غافلی که گویی چندین خدا داری . . .