۶۰۷

شاید اونجوری که باید       قدرتو من ندونستم.....

                   حرفایی بود توی قلبم...    من نگفتم...نتونستم....

   من به تو هرگز نگفتم      با تو بودن آرزومه

                    نقش اون چشمای مغرور    لحظه لحظه روبرومه........

      نیومد روی زبونم

                         که بگم بی تو چی هستم.....

   که بگم دیوونتم من.....

                            زندگیمو به تو بستم.......

تورو دیدم مثه آینه                      توی تنهایی شکستی

           من کلامی نمی گفتم......  که برام  (( زندگی ))  هستی.... 

  نمی دونستی که چون گل     

            توی قلب من شکفتی...

                      چشم تو پر از گلایست .....اما هرگز  نمی گفتی....

     شاید اونجوری که باید قدرتو من ندونستم.....

     حرفایی بود توی قلبم....من

                     نگفتم.......نتونستم........... نتونستم...  !!!!؟

۶۰۶

گفت: به من بگو چقدر دوستم داری؟

گفتم:

تو را به بلندی کوه‏ها ، پهنای دشت‏ها ، عمق دریاها و به زیبایی گل‏ها دوست دارم.

تو را به اندازه‏ تمام وجودت دوست دارم

زیرا هیچ‏کس را بدین‏سان دوست نداشته‏ام!

با حسرت سری جنباند و گفت:

متاسفم از اینکه نمی‏توانم حرف‏هایت را باور کنم

زیرا :

قلب کوچک من تحمّل ، عشق بزرگ تو را ندارد!

فردا دیگه بهار میاد و همه چیو تازه می کنه ،  سال و ماه و روزها رو هوا رو طبیعتو ...

ولی فقط یه چیز کهنه میشه که به همه اون تازگیها میرزه :

دوستیمون

به همه دوستان عزیزم سال ۱۳۸۶ رو تبریک میگم

امیدوارم سال خوبی برای همه باشه

دلتون شاد

غمهاتون کوتاه

یاسمین

۶۰۵

هر وقت از تو خواستم دستم را بگیری،

دستمو بگیر............

نه هر وقت که فرصت کردی!

شاید آن وقت من فرصت نکردم

دست تو را بگیرم!

۶۰۴

همیشه اونقدر ساده نرو و مگذر

لا اقل نگاهی به پشت سرت کن

شاید کسی در پی تو می دود و نامت را با صدای بی صدایی فریاد می زند . . .

۶۰۳

بازی زمونه: تو چشم میذاری و من قایم میشم

و تو . . . یکی دیگرو پیدا می کنی . . . . .

۶۰۲

این روزها دلت با ما نیست...نگفتم چرا . . . ؟!

۶۰۱

چنان دل کندم از دنیا

شکل تنهائیست که شکلم

ببین مرگ مرا در خویش

تماشائیست که مرگ من

گره افتاده در کارم

گرفتارم به خود کرده

به جز در خود فرو رفتن

چه راهی پیش رو دارم

چه راهی پیش رو دارم.......!؟

۶۰۰

آرام آرام میمیرم

بی آنکه خود در حسرت لحظه ای بودن ،

سخن از مرگ بگویم

آری اینجا غمکده بودست و من غمزده ای در سکوت تار آن.

تشنگی را بر لب جویبار مزه مزه می کنم

مثل حرفهای سفید داخل تخته سیاه

مثل اشکی نرم روی صخره سنگ

آنگاه جویبار پر آبی شوم

ره میابم داخل قلب کویر

از کجا میدانی ؟؟؟

شاید آنجا هم شقایق باشد

در پی قطره آبی ، مونس و پروانه ای

مرگ می آید ولی ،

ببین که من خندان به سویش می دوم...