۱۴۸

ر ندخداوندا

      اگر روزی گذر کردی , زحال ما خبر کردی و

      با چشمان خود نامردی ها را نظر کرد

      پشیمان میشوی از قصه خلقت

      از این بودن

 

۱۴۷

هابه او بگویید من تنهایم ؛ می دانم که می داند

 ولی تو باز هم بگو شاید . . .

۱۴۶

بدترین شکل تنهایی آنست که

      در کنار او باشی و بدانی که هر گز به او نخواهی رسید

۱۴۵

اگر روزی قرار باشد عقل را بخرند و بفروشند

همه ما به تصور اینکه عقل زیادی داریم فروشنده خواهیم بود

۱۴۴

می دونی لذت زیر بارون بودن چیه؟

                       این که کسی اشکاتو نمی بینه . . .

۱۴۳

اگر کسی گفت برایت می میرم دروغ میگوید ،

کسی راستگوست که برایت زندگی کند

۱۴۲

همه مردم از خوشبختی حرف میزنند

ولی کمتر کسی است که معنای آن را بداند

۱۴۱

عاشــقت بودم و دیــــوانه حسابم کردی

آشنــــــا بودم و بیــــگانه خطابم کردی

گفته بودم چو بیایی غم دل با تو بگویم

چه بگویم ، که غم دل برود تا تو بیـایی  

۱۴۰

رفیقان یک به یک رفتند ما را در خود رها کردند

همه خود درد من بودند گمان کردند که همدردند 

۱۳۹

ای یار گمشده

من در سکوت خلوت شبهای تلخ خویش

در جستجوی تو

مرغ خیال را پرواز می دهم

همراه هر نسیم ؛ به هر سو می دوم

نام تو را به زمزمه عاشقانه ای آواز می دهم