۵۶۹

نمی دانم محبت را بـر چه کاغذی بنویسم که هرگز پاره نشود.

 بـرچـه گلـی بـنویـسم که هـرگز پرپر نشـود.

 بـر چه دیواری بنویسم که هرگز پاک نشود.

بـر چه آبـی بنویسم که هـرگز گل آلود نشود.

 وسرانجام بـر چه قلـبی بنویسم که هـرگز سـنگ نشود

از همه دوستان گل ممنون که به من سر میزنن و منو شرمنده می کنن

نمی دونم چطوری جبران کنم فقط می تونم اینجا ازتون تشکر کنم

از فرنوش عزیز هم ممنون که منو فراموش نمی کنه فرنوش جان اگه برات مقدور بود آی دی

تو واسم بذار بقیه دوستان وبلاگ دارن و بهشون سر می زنم اما به شما نمی دونم چطوری سر بزنم

بازم از همه تشکر می کنم

دلتون شاد

غمهاتون کوتاه

۵۶۸

                     می دونستی اشک گاهی از لبخند با ارزش تره؟

               چون لبخند رو به هر کسی می تونی هدیه کنی

               اما اشک رو فقط برای کسی می ریزی که

                                نمی خوای از دستش بدی

۵۶۷

                        هنوز با خود ردپای تلخ فاصله را زمزمه می کنم

                        کاش بر می گشتی و می دیدی که چگونه برای

                         خود از تک تک قدمهایت خاطره ساخته ام

۵۶۶

   من نشانی از تو ندارم اما نشانی ام را برای تو می نویسم:

 درعصرهای انتظار،به حوالی بی

کسی قدم بگذار! خیابان غربت را پیدا کن و وارد کوچه پس

 کوچه های تنهایی شو! کلبه ی

غریبی ام را پیدا کن، کناربیدمجنون خزان زده و کنارمرداب

 ارزوهای رنگی ام! درکلبه را باز کن و

به سراغ بغض خیس پنجره برو! حریر غمش را کنار بزن! مرا

خواهی دید بابغضی کویری که غرق

                عصاره ی انتظار پشت دیوار غم هایم نشسته