دلم گرفت

 هم از زمین هم از زمون

۶۶۱

مقصر نبودی

عاشقی یاد گرفتنی نیست

هیچ مادری گریه را به کودکش یاد نمی دهد

عاشق که بودی

دستِ کم

تشری که با نگاهت می زدی

دل آدم را پاره نمی کرد

مهم نیست

من که برای معامله نیامده ام

اصل مهم این است

که هنوز تمام راه ها به تو ختم می شوند

وتو در جیب هایت تکه هایی از بهشت را پنهان کرده ای

نوشتن

فقط بهانه ای است که با تو باشم

اگر چه

این واژه های نخ نما قابل تو را ندارند...

۶۶۰

بگذارید

بگذارید بگویم

بگویم که تنهایم بگویم که خسته ام ...

مرا دریابید...

کسی نیست که صدای مرا بشنود؟

کسی نیست که مرا بفهمد؟

آه تو...

تو مرا می خوانی

ولی چگونه ؟ هنگامی که خویشتن راگم کرده ام

مرا پیدا کن

مرا پیدا کن که سخت محتاج دستان پر مهر توام

دستی که سقفی باشد برای امنیت من در لحظه های پریشانی ...

درهجوم ساعتها روزها سالها...

خسته ام از خویش

از همه وهمه وهمه

طاقتم نیست برای ادامه

آیا راهی برای گریز از این توهم رسیدن به سکون وجود دارد؟

توبگو من کیستم ؟

عاشقم ؟

گمراهم ؟

بیدارم؟

تو بگو که سخت محتاج توام

ای که نمی دانم کیستی وکجایی ...

تو بگو...

۶۵۹

ذره ذره ی وجودم تو را صدا میزند

            لحظه لحظه ی عمرم با یاد تو میگذرد

            قطره قطره ی خونم با اسم تو عجین شده است

            ای کاش میفهمیدی

            ای کاش...

            ولی حیف که در این وادی ... بی صدا خواهم مرد

            بدون آنکه بدانی برای چه

            ولی ای کاش لا اقل میدانستی که برای توست

            کاش میدانستی که باز هم این من هستم که از خودم میگذرم

            این من هستم که میبازم

            این من هستم که میمیرم

            و باز هم برای تو...آری ... برای تو!

            میمیرم تا رها شوی

            میمیرم تا خورشید زندگی ات طلوع کند

            میمیرم تا فراموشت کنم

            و

            میمیرم تا تو نمیری

            میمیرم تا تو بمانی!

            تو بمان با دنیایی که به کام توست ... دنیایی که برای توست ...

            دنیایی که در انتظار توست!!!