۱۵۰

تا که بودیم نبودیم کسی

کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند

تا که مردیم همه بیدارشدند

قدر آئینه بدانید که هست

نه درآن لحظه که افتاد و شکست