۱۵۶

خواستم هدیه ای برایت بفرستم

   گل گفت : مرا بفرست تا با عطرخود او را شاد سازم

   گفتم : او خودش گل است

   خار گفت : مرابفرست تا به چشم دشمنانش فرو روم 

   گفتم : او آنقدر مهربان است که دشمن ندارد

   بلبل گفت : مرا بفرست تا با آوازم او را شاد سازم

   گفتم : نه او خوش صداست

ناگهان صدای قلبم به گوشم رسید؛صدای تاپ تاپ قلبم بود

که می گفت مرا بفرست تا

                                    دوستش بدارم

 

۱۵۵

زندگی سه چیز است:

               اشکی که خشک می شود

               لبخندی که محو می شود

              یادی که می ماند و فراموش نمی شود

 

 

۱۵۴

دل بی غم در این عالم نباشد

                   اگر باشد بنی آدم نباشد

۱۵۳

شادیها بهانه نمی خواهد

 
گریه هاست که بهانه می خواهد

۱۵۲

نمی خوام کسی با نازنین من سخن گوید

گر چه قاصد من باشد پیغام من گوید

۱۵۱

در خواب ناز بودم شبی

                            دیدم کسی در می زند

در را گشـودم روی او

                            دیدم غم است در می زند

ای دوستان بـی وفـا

                            از غـم بیـاموزیــد وفا

غم با آن همه بیگانگی

                            هر شب به من سر می زند

۱۵۰

تا که بودیم نبودیم کسی

کشت ما را غم بی هم نفسی

تا که رفتیم همه یار شدند

تا که مردیم همه بیدارشدند

قدر آئینه بدانید که هست

نه درآن لحظه که افتاد و شکست

 

۱۴۹

اگر دردهای دنیا را نردبان کنی دستت به سقف

دلتنگی های من نمی رسد

۱۴۸

ر ندخداوندا

      اگر روزی گذر کردی , زحال ما خبر کردی و

      با چشمان خود نامردی ها را نظر کرد

      پشیمان میشوی از قصه خلقت

      از این بودن

 

۱۴۷

هابه او بگویید من تنهایم ؛ می دانم که می داند

 ولی تو باز هم بگو شاید . . .