۵۴۰

می گفت عا شقم , دوستش دارم و بدون او هیچم و برای او زنده هستم...

 او رفت, تنها ماند ..زندگی کرد و معشوق را فراموش کرد.

 از او پرسیدم از عشق چه می دانی ؟ برایم از عشق بگو...

گفت:عشق اتفاق است باید بنشینی تا بیفتد

گفت:عشق آسودگیست ,خیال است...خیالی خوش

 گفت:ماندن است .فرو رفتن در خود است

 گفت:خواستن و تملک است , گرفتن است.

گفت: عشق سادست ,همین جاست دم دست و دنیا پر شده از عشقهای زود 

عشقهای ساده اینجایی و عشقهای نزدیک و لحظه ای .

 گفتم: تو عاشق نبودی و نیستی........

 گفتم:عشق یک ماجراست , ماجرایی که باید آن را بسازی.

 گفتم:عشق درد است درد تولدی نو .عشق تولد است به دست خویشتن

گفتم:عشق رفتن است عبور است , نبودن است

گفتم:عشق جستجوست , نرسیدن است, نداشتن و بخشیدن است.

 گفتم:عشق درد است , دیر است و سخت است

 گفتم:عشق زیستن است از نوعی دیگر ...

 به فکر فرو رفت و گفت عاشق نبوده ام ...

گفتم عشق راز است .راز بین من و توست ,بر ملا نمی شود و پایان نمی یابد . مگر به مرگ.......