۷۰۷

شاید خطا کردم و تو بی آنکه فکر غربت چشمان من باشی نمی دانم

 کجا تا کی برای چه ولی رفتی ؟!!

و بعد از رفتنت باران چه معصومانه می بارید  و بعد از رفتنت یک قلب

دریایی ترک برداشت و بعد از رفتنت رسم نوازش در غمی خاکستری

گم شد و گنجشکی که هر روز از کنار پنجره با مهربانی دانه بر

می داشت تمام بال هایش غرق در اندوه و غربت شد و  بعد از رفتن

تو آسمان چشمهایم  خیس باران شد ...

و بعد از رفتنت انگار کسی حس کرد من بی تو تمام هستی ام از

دست خو اهد رفت

کسی حس کرد من بی تو هزاران بار در هر لحظه خواهم مرد

و بعد از رفتنت دریا چه بغضی کرد

کسی فهمید تو نام مرا از یاد خواهی برد و من با آنکه می دانم تو

هرگز از آن من نخواهی شد هنوز آشفته ی چشمان زیبای توام

برگرد ببین که سرنوشت انتظار من چه خواهد شد . . .