۳۱۶

برق نگاه او؛ سرخی لبانش و گرمی صدایش همه و همه شادترین

 لحظات و راز شاد زیستن رو به یادم میاره و باور می کنم که

 زندگی زیباست

۳۱۵

واسه چی خدا نخواسته من تو آغوش تو باشم

                           قول میدم با داشتن تو هیچ غمی نداشته باشم

۳۱۴

مهم نیست

           که اکنون دلت به هوای کسی دیگر می تپد

مهم آن است

           که من برای همیشه تنهایم

آن هم فقط به خاطر تو

                                                کاش می فهمیدی . . .

۳۱۳

ثانیه ها را بنگر که چه محزون موسیقی تنهایی را می نوازند . . .

۳۱۲

همه هستی قلبم تو دو حرف خلاصه میشه :

عشق تو

بودن با تو

۳۱۱

دل من دیر زمانیست که می پندارد :

          دوستی نیز گلیست

                                  مثل نیلوفر و ناز

                                  ساقه ترد و ظریفی دارد

بی گمان سنگ دل است

                        آن که روا می دارد

                                        جان این ساقه نازک را

                                                            دانسته بیازارد

۳۱۰

اگر می توانستم مجازاتت کنم

از تو می خواستم

به اندازه ای که تو را دوست دارم مرا دوست داشته باشی

۳۰۹

کاش زندگی همیشه مثل حرف زدن بود . . .