۳۳۲

گفته بودم که اگر بوسه دهد توبه کنم

                         که دگر باره از این گونه خطا ها نکنم

بوسه را داد و چو برداشت لبش از لب من

                         توبه کردم که دگر توبه بی جا نکنم

۳۳۱

احساس سوختن به تماشا نمی شود

                          آتش بگیر تا بدانی چه می کشم

۳۳۰

به آسمون نگاه کن پر از ستارست. دوست داری کدوم مال تو باشه؟!

به اونی که کم نورتره قانع باش چون اونی که از همه بزرگتر و پرنورتره

رو همه نگاه می کنن و اون هم به همه نگاه می کنه...

۳۲۹

وقتی به دنیا اومدی تو تنها کسی بودی که گریه می کردی و بقیه می خندیدند

سعی کن یه طوری زندگی کنی که وقتی رفتی تنها تو بخندی و بقیه گریه کنند

۳۲۸

خواهم بود با بودن تو

هستم با بودن تو

بودم با بودن تو

اما نمی دونستی که بودن تو تنها با بودن منه

۳۲۷

اگه کسی رو دوست داشته باشی

                    نمی تونی تو چشاش زل بزنی

                    نمی تونی دوریشو تحمل کنی

                    نمی تونی بهش بگی چقدر دوسش داری

                    نمی تونی بهش بگی چقدر بهش نیاز داری

واسه همینه 

                    عاشقا دیوونه میشن و تنها

۳۲۶

زندگی چون گل سرخیست پر از عطر و پر از خار و پر از برگ گل

 یادمان باشد اگر گل چیدیم عطر و خار و برگ گل هر سه

    همسایه دیوار به دیوار همند

۳۲۵

هیچ کس نمی تونه به دلش یاد بده نشکنه ؛ ولی حداقل من یادش دادم که

وقتی شکست لبه های تیزش دست اونی رو که شکستش نبره