۴۵۴

گفتند که ستاره ها را نمی توان چید . . . و آنانکه باور کردند برای چیدن

ستاره حتی دستی دراز نکردند . . . اما باور کن که من بسوی دورترین و

زیباترین ستاره دست دراز کردم . . . هر چند دستانم تهی ماند

 اما چشمانم لبریز از ستاره شد

۴۵۳

دوست داشتن همیشه گفتن نیست گاه سکوت است و گاه نگـــاه . . .

غریبه! این درد مشترک من و توست که گاهی نمی توانیم

در چشمهای یکدیگر نگاه کنیم

۴۵۲

آری...گاهی اوقات عاشق می شویم  و طوری عشق می ورزیم

که گویا معشوق پاره ای از تنمان شده و هر لحظه او را به خود

نزدیک تر می بینیم به طوری که همه آینده خود را در وجود او

خلاصه کرده و حتی گاهی اوقات دلمان آنقدر برایش تنگ می شود

که می خواهیم او را از رویاهایمان بیرون کشیده و در دنیای واقعی

 در آغوش گرفته و به اندازه تمام عمر گریه کنیم ...

۴۵۱

امروز قلبم شکست؛ نه به تیغ دشمن بلکه با خنجر دوست

دوستی که با هم عهد بستیم تا زنده هستیم با هم باشیم

امروز او با بی اعتنایی از کنارم گذشت و نگاهی به قلب شکسته ام نینداخت.رفت...

اما زخمی که بر دلم کاشت تا ابد خواهد ماند

دیگر با هیچ کس عهد نخواهم بست

چون که می دانم او هم بی وفایی خواهد کرد...

۴۵۰

بشکند قلبت الهی؛ ای که قلبم را شکستی

 ای خدا سامان نگیرد عهد و پیمانی که بستی

سادگی کردم اگـــر دل بـر تو بستم

 ساده بــودم ساده بر خـاکم فکنــــدی

۴۴۹

همیشه دوست داشتم ابر باشم؛ چون ابر اونقــــــــــــــدر شهامت داره

که هر وقت دلش میگیره جلوی همه گریه کنه . . .